Każdy obraz pozostaje w ciągłym związku z rzeczywistością. Nie ma pracy, która by się całkowicie uniezależniła od otaczającego nas świata.
W wielu przypadkach odnosi się do niego wprost – opowiadając o nim lub przedstawiając jego elementy w sposób czytelny i rozpoznawalny dla odbiorców. Taka jest sztuka realistyczna.
Zdarza się również, że artysta na drodze eksperymentów oraz kształtowania własnej koncepcji, tworzy własny system powiązań, w którym kluczową rolę odgrywa znak.
Jan Tarasin w 1948, w czasach I Wystawy Sztuki Nowoczesnej powiedział: Chcę malować sprawy konkretne.
Tej idei pozostał wierny do końca swojego artystycznego życia. W jego dziełach zawsze widzimy konkret, znajdujący się w głównym punkcie kompozycji, wypełniający ją i rozwijający się na całej płaszczyźnie płótna lub kartki.
W centrum artystycznej uwagi znalazł się przedmiot, podniesiony do roli najważniejszego znaku – symbolu jego malarstwa.
Przedmiot – od realizmu do abstrakcyjnych pojęć
Artysta niejednokrotnie podkreślał, że uprawianie sztuki jest jego zdaniem wspaniałą metodą na poznawanie świata, a także sposobem budowania kontaktu z rzeczywistością. To właśnie realizował poprzez swoje przedmioty, zestawiane na powierzchni płótna w rozmaite układy, tworzące obrazy magazynowych półek.
Początkowo twórca obracał się pośród form realistycznych. Z czasem zaczął je jednak upraszczać, dążąc do syntezy oraz maksymalnej prostoty. Podobną drogę przeszedł kiedyś Piet Mondrian, co widać choćby w jego niezwykłych drzewach.
U Tarasina sednem obrazu bywały rozmaite przedmioty z życia codziennego, które z czasem zaczęły przemieniać się w symbole o niemalże abstrakcyjnym wyrazie. W pewnym momencie stworzyły serię znaków – opisujących, określających, a przy tym po prostu pięknych.
Obrazy Jana Tarasina kuszą, przyciągają i zastanawiają. Przypominają często niezrozumiałe zapisy w obcych, dawno wymarłych językach.
Widzowie z wielkim entuzjazmem poszukują klucza do tej enigmy. W zamian znajdują sztukę oryginalną, intrygującą i pozostającą z nimi w nieustannym dialogu – bez względu na kraj, środowisko oraz miejsce, w którym jest ona prezentowana.