Rodzina Młodożeńców to artystyczna ikona współczesnej Polski. Kilka pokoleń artystów poetów, malarzy i plakacistów stanowi symbol rodzimej sztuki o znaczeniu równie wielkim, jak sto lat temu Kossakowie. Co istotne twórcy z rodu Młodożeńców są zdecydowanie mniej hermetyczni, czerpią ze świata i różnych źródeł, wpisując się w perspektywę globalnej wioski, która jest obecnie naszym nie tylko artystycznym domem.
Stanisław Młodożeniec jest nieodrodnym twórcą swoich czasów – eksperymentującym, poszukującym, a przy tym pracującym nad swym indywidualnym i rozpoznawalnym stylem, na który składa się wiele elementów plastycznych i znaczeniowych.
Zapatrzenie w mistrzów
Nie da się tworzyć sztuki w oderwaniu od korzeni. W przypadku Młodożeńca sięgają one daleko. W obrazach, o mocno uproszczonej formie, pobrzmiewają echa jego pracownianego mistrza Jacka Sienickiego, u którego zdobywał podstawowe szlify na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Oprócz bezpośrednich wpływów profesora, można również znaleźć zamiłowanie do awangardy pierwszej połowy XX wieku, czyli czasów gdy rodziła się abstrakcja, geometria w sztuce oraz ekspresja malarska. Artysta sięga do historii sztuki świadomie, szukając w niej inspiracji do kolejnych kroków na drodze własnych poszukiwań.
Eklektyzm technik nie tylko malarskich
Młodożeniec kreuje nowe jakości poprzez sięganie nie tylko po klasyczne rozwiązania malarskie. W jego twórczości można odnaleźć połączenia lub nawiązania do innych technik, jak na przykład kolażu czy sgraffita.
Oprócz nich pojawia się też mocne zaciekawienie street artem, sztuką ulicy, która zdobywa coraz większą popularność wśród odbiorców i samych twórców. Obrazy na murach z wolna przestają być wyłącznie postrzegane jako przejaw destruktywnego wandalizmu. Zamiast tego stają się jednym z ciekawszych przejawów artystycznego dialogu z przestrzenią miasta, w której żyjemy na co dzień.
Abstrakcyjny kolaż rzeczywistości
Stanisław Młodożeniec jest niezmiernie różnorodny. Niekiedy sięga po abstrakcję o mocno zarysowanych konturach i grubej fakturze farby, innym razem szuka koncepcji, nawiązującej nieco do dokonań surrealistów.
Zawsze jednak w mistrzowski sposób potrafi połączyć to, co klasyczne, z duchem nowoczesności. Sprawia to, że jego dzieła są uniwersalne, czytelne dla odbiorców, bez względu na kraj, w którym żyją. Tworzy ikony, a sam staje się prawdziwym artystą świata.