Mówi się, że dziecięca wyobraźnia nie ma granic. Dopiero z czasem, w chwili wstępowania w dorosłość, zanika i staje się skostniałym wspomnieniem samej siebie sprzed lat. Nie zawsze jednak osoby legitymujące się dowodem osobistym muszą zatracać tę cenną młodzieńczą wrażliwość.
Świetnym tego przykładem jest malarstwo Jacka Yerki, pełne światów pełnych, baśni i fantazji.
Jacek Yerka – malarstwo surrealistyczne i magiczne
Obrazy Jacka Yerki to kompozycje figuratywne, stawiające na precyzyjne oddawanie przedmiotów – w zgodzie z ich kształtem i kolorem. Mimo to trudno nazwać je pracami realistycznymi czy akademickimi.
Autor, urodzony i wychowany w Toruniu, kreatywnie wykorzystuje wyobraźnię do budowania nowych światów na podstawie znanych mu elementów – postaci, architektury lub pejzażu. Łączy je jednak w sposób niezwykły, z nutą surrealizmu i tak popularnego obecnie realizmu magicznego.
Jego kompozycje wypełnia dziecięca wrażliwość i wyobraźnia, możliwe do odczytania na rozmaitych płaszczyznach.
Dziecięce wspomnienia artysty zaklęte na płótnach
Artysta nigdy nie krył, jak wielkie znaczenie ma dla niego dzieciństwo. Reminiscencje z tego czasu łatwo można odnaleźć na jego obrazach. Ciepłe wspomnienia mieszają się w nich z kreatywną wyobraźnią.
Bez trudu da się rozpoznać gotyckie elementy architektoniczne, forty lub inne detale przywodzące na myśl zabudowania malowniczego Torunia, w którym artysta dorastał i z którym wciąż jest mocno związany. To właśnie tam mieszka jego rodzina. W wizjach artysty realna architektura przeistacza się jednak w baśniowe weduty. Wszystko zaś otacza spokojna, sielska przestrzeń i pejzaż niekończących się pól, lasów i jezior.
Nastrój nierealnego świata – dziecięce postrzeganie bez szkiełka i oka
Dziecięca wyobraźnia to także swobodne łączenie często nieprzystających do siebie elementów, bez względu na prawa fizyki i geografię. Świat Jacka Yerki jest nieskrępowany i magnetyczny. Oddaje najmniejsze nawet detale pejzażu lub architektury, by następnie stworzyć z nich formę uciekającą tradycyjnemu rozumieniu świata.
Artysta dąży do zbudowania kompozycji nierzeczywistych, których fundamenty tkwią jednak w naszym świecie. Równocześnie obserwuje realia wokół oraz puszcza wodze fantazji. Tak tworzy niepowtarzalny styl, pozwalający łatwo rozpoznać jego dzieła spośród setek innych.