Damian Kłaczkiewicz

Urodziłem się 15.03.1984 roku. Edukacje rozpocząłem w Szkole podstawowej nr.4 w Szamotułach, następnie ukończyłem Liceum Ogólnokształcące im. ks. Piotra Skargi w Szamotułach. Zainteresowanie sztuką pojawiło się u mnie późno bo dopiero w czasach licealnych, jednak szybko zrozumiałem, że jest to coś co chciałbym robić przez resztę moich dni. Za drugim razem dostałem się na Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. Poznałem tam wiele różnych technik za pomocą których można wyrażać siebie. Jednak największą wartością okazały się spotkania z ludźmi pełnymi pasji i różnego poglądu zarówno na sztukę jak i na życie. Zrozumiałem, że sztuka to stan umysłu i sposób myślenia o świecie, jednak zajęło trochę czasu uświadomienie sobie jak to patrzenie przełożyć na formę. Ukończyłem wydział Edukacji Artystycznej na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu w 2009 roku.

Cały czas staram się tworzyć i rozwijać swój warsztat. działam w takich mediach artystycznych jak malarstwo, grafika, rysunek i plakat. Ten ostatni stał się mi najbliższym medium, bowiem wymaga połączenia skonkretyzowanej myśli, uproszczonej do symbolu a jednocześnie umożliwia wykorzystanie wielu form wyrazu artystycznego. Pomysł często okazuje się ważniejszy niż forma. Moja twórczość podąża jednocześnie kilkubiegunowo. Z jednej strony zajmu sie się grafikom i plakatem społecznym, komentującym wydarzenia teraźniejsze jak i przeszłość. Z drugiej podążam ścieżką obraną już w czasach studenckich gdzie na obrazach pojawia się szum. Jest to twór zaczerpnięty z telewizorów. Zakłócenie powstałe w wyniku poszukiwania sygnału. Te migoczące i skaczące fragmenty rzeczywistości  w moich pracach są metaforą przepływu danych i myśli w których my i cały świat jesteśmy zanurzeni. Szumy pojawiają się jako element wszechobecny, gdzie spośród płynącego strumienia zdarzeń, zachowań trzeba dokonać zawsze jakiegoś wyboru, który staje się kolejnym elementem szumu. Szum jest również coraz szybszym i rozedrganym światem, który nas otacza i w którym ciężko odnaleźć jakieś pewne wartości. Jesteśmy w nim zagubieni i ciągle czegoś poszukujemy...

Bez znaczenia jednak w jakiej dyscyplinie próbuję coś powiedzieć, inspiracją i siłą napędową jest dla mnie zawsze moja rodzina.

Pisząc te parę słów o sobie nadal żyję i pracuję w małym miasteczku Szamotuły, gdzie w ciszy i spokoju mogę tworzyć swoje prace i jest mi z tym całkiem dobrze.