Małgorzata Mazur

O mnie - Ewa Pelc-Ziółkowska (poetka)\r\nSzeptem...\r\nŚwiat, który przeżywamy jest cząstką nas samych. Jesteśmy współtwórcami obrazów, które nosimy w sobie. Fragmenty, cząstki rzeczywistości - realne zdarzenia trudno czasem nazwać lub opisać. Doświadczamy, doznajemy i ...mijamy bądź omijamy. Okazują się ważne, gdy przywołuje je pamięć. Zjawiska, wydarzenia, chwile tworzące rzeczywistość, powracają w postaci nastroju kształtującego sposób przeżywania świata. Jego miarę i barwę. Nie zawsze sobie to uprzytamniamy, najczęściej lekceważymy obojętnością. Wrażliwość, szczególnie artystyczna wyróżnia i czyni wybrańcami tych, którzy uważnie obserwują świat i są tym samym prowokatorami przemyśleń, nośnikami wrażliwości i wynikających z niej wartości. Do nich należy Małgosia Mazur. Delikatna, subtelna, zwiewna, z pozoru krucha, ale silna osobowością.\r\nWszystkie obrazy artystki odsłaniają tajemnice-tajemnice osobistych odczuć, spostrzeżeń i przemyśleń. Prezentują doświadczenia będące jej własnością. Jej twórcze poszukiwania niosą swoiste i osobiste przesłanie. Podtekst dostrzegalny w temacie, formie i barwie. Artystka uzewnętrznia przeżywanie czasu, a przede wszystkim zatrzymuje ,,w kadrze” to, co nieuchwytne i dzięki niej nieprzemijające. Stany, doznania, odczucia, wrażenia i odniesienia do rzeczywistości. Skrywane tajemnice codzienności. Znaki czasu, które są wszędzie, a których nie umiemy, nie mamy czasu lub nie chcemy dostrzec. Jak odkrywanie nieznanego. W poszukiwaniu prawdy, w poszukiwaniu harmonii, w poszukiwaniu symboliki artystka celebruje codzienność i zależności między tym co było, jest i będzie. Wie, że nawet w przemijaniu jest motyw, jest myśl i zalążek NOWEGO. Dojrzały stan świadomości powoduje, że powstające w uważności, skupieniu i szacunku do otaczającego świata obrazy, wyrażają afirmację i radość życia, zachwycenie obecnością w tym i swoim świecie. Tu i teraz. Prace ciepłe w nastroju, świadczą o pozytywnej energii artystki, dzięki czemu nawet z niepokojów twórczych wychodzi obronną ręką. Znamienne jest, że Małgosia wyraża Swoją Prawdę delikatnie, szeptem niemalże, jakby na przekór hałaśliwemu, ekspansywnemu światu. Kolorystyczne niuanse współtworzą przestrzeń i głębię. Uderza w nich radosne przenikanie światła, tak jakby były utkane z promieni słonecznych. Potrzeba promienności? Słoneczna osobowość? Zapewne też. A może przede wszystkim instynkt samozachowawczy tak niezbędny w dzisiejszej trudnej i systematycznie odwrażliwianej rzeczywistości.\r\nEwa Pelc-Ziółkowska\r\n