Ewelina Ładzińska Kłaczkiewicz

Ewelina Ładzińska to absolwentka poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych.\r\nMalarstwo staje się pretekstem do procesu twórczego, kobiety w przypadku Eweliny Ładzińskiej, są uosobieniem żywiołów, próba okiełznania przeciwstawnie pozornie barw, ujętych w zadziwiająca spójną całość kobiecych rysów. Artystka potrafi ukazać wnętrza swoich modelek, za pomocą ekspresji, którą można odczytać w każdej pozostawionej linii czy też plamie barwnej. Zawieszone gdzieś pomiędzy abstrakcją, chaotycznego spostrzeżenia, dotyku, spojrzenia, a konkretem indywidualnych cech, umykają jednoznacznej ocenie. Tak jak żywioły, łączą się w jeden tętniący cykl ciągłych zmian, opartych na kontraście, tak samo pastele Ładzińskiej, mają pewną wspólna cechę, jakby były rzeką abstrakcyjnych miękkich form, walczących pomiędzy sobą, gryzących się, z których za każdym razem wyłania się nowa pełna emocji postać. Twórczość Eweliny Ładzińskiej, nie jest ograniczona jedynie do materii pastelowych działań, oscyluje ona pełnymi namiętności portretami, a statyczną siłą upływającego czasu zamknięto w obrazach natury. Jest to otaczający nas świat przyrody. Próba zmierzenia się z jego naturalnym pięknem i przeniesieniem go w obręb sztuki. Swoiste zamknięcie odnalezionych materiałów w układ form najlepiej im odpowiadających. Zresztą niezmierzone bogactwo form, kolorów i faktur zastanych w przyrodzie samo w sobie staje się pretekstem i wskazówką dla niej i dla jej twórczości. Ten motyw przyrody, jest widoczny zarówno w jej obrazach wykonywanych z surowców naturalnych (liście, płatki kwiatów, paczki..) jak i w jej fotografii, związanych w głównej mierze w obserwacji zachowań psów, będących ucieleśnieniem naszej własnej ludzkiej natury. Stara się ona, ukazać ich niespożyte pokłady energii zastygłe w formach ciał. Często są to ujęcia na chwilę przed walką-zabawą. Widać zamrożone napięcie zapowiadające nadchodzącą akcję. Psy wydają się stawać postaciami z westernów wstrzymujących oddech przed uderzeniem, w tym przypadku spustu migawki aparatu fotograficznego, by tuż po wystrzale, przejść do ujęć dynamicznej akcji: biegu ekspresji, ruchu.. Jest to jednak dopiero wstęp i zapowiedź dalszych poszukiwań, w których artystka, stara się ukazać związek pomiędzy ludźmi, ich osobowością a ich czworonożnymi przyjaciółmi. Związek nacechowany wieloma zależnościami, jak i sprzecznościami, który jest w swej wymowie może nawet silniejszy niż związek międzyludzki.